مرحوم علی صفایی حائری در سال ۱۳۳۰ در قم متولد شد. وی بر نگرش نظام‌مند به آموزه‌های دینی تاکید داشت و در بین نظام‌های اسلامی، معتقد به تقدم نظام تربیتی بر نظام‌های دیگر بود. کتاب‌های «مسئولیت و سازندگی»، «رشد»‌ و «صراط»، از جمله آثار مهم اوست. علی صفایی در ۲۲ تیر سال ۱۳۷۸ در سانحه تصادف درگذشت و پیکرش در گلزار شهدای علی بن جعفر قم به خاس سپرده شد.

 

بخشی از کتاب:

«من وقتی این جمع‌ها را می‌دیدم بیشتر این فکر را می‌کردم که اول چه چیزی ما را جمع کرد؟ چه چیزی باعث می‌شود که ما باهم جمع شویم؟ دوم: در جمعمان چه بکنیم؟ و سوم چه کنیم که حاصل جمع ما در این جمع باروری و سرشاری بیشتری داشته باشد. روایت است که یدالله مع الجماعه دست خدا با جمعیت است. یعنی در جمعیت باروری‌هایی به وجود می‌آید که در تنهایی‌ها نیست و این باروری نتیجه آن دست اضافی، یعنی دست حق است.»